woensdag 12 november 2014

Geboorteverhaal van Stella

Ik schreef het verhaal van de geboorte van Stella op, omdat het leuk is voor haar later, omdat je zo snel alles vergeet...en omdat ik zelf heel graag geboorteverhalen lees. Ik wil ook laten zien dat bevallen ook gewoon fijn kan zijn.

De zwangerschap van Stella verliep ‘gezond’, er waren geen complicaties maar ik had heel weinig energie en het was daardoor wel een ‘vermoeiende’ zwangerschap. Ik was in het begin een paar weken heel slap met keelontstekingen tot gevolg en kreeg al snel weer bekkenpijn en veel harde buiken. De baby was ook al heel vroeg bewegelijk, wat ook vermoeiend was. Viktor was negen maanden oud toen ik zwanger werd, hij kreeg nog borstvoeding en vroeg veel aandacht. Ik heb nog nooit zo veel geslapen als deze zwangerschap.

Naar het einde van de zwangerschap werd het nog wat zwaarder. Deze zwangerschap voelde letterlijk ‘zwaar’ aan, de buik voelde heel groot alsof er een mega groot kind in huisde en af en toe had ik een beetje schrik om weer te bevallen, maar die ‘schrik’ verdween gelukkig naar het einde toe. Bij een tweede weet je hoe het voelt en besef je wel dat het gewoon  ‘effe hard werken’ is. Dat ik zou thuis bevallen stond meteen al vast, de vorige bevalling was zo goed meegevallen met de begeleiding van de vroedvrouwen van GIC Geel dat we ook nu hiervoor kozen. Ik wilde alles weer bewust meemaken op mijn eigen manier en niet zoals het in het ziekenhuis volgens allerlei ‘regels’ gaat. We gingen enkel voor drie echo’s naar de gynaecoloog en voor de rest naar het GIC, opnieuw volgden we haptonomie bij Jo. Ik vond de bezoekjes heel leuk en wou er niet aan denken dat dit misschien de laatste keer zou zijn.

Ik had de laatste weken enorm veel voorweeën, ze deden echt pijn, waren regelmatig maar werden in tegenstelling tot echte weeën niet sterker en vielen na een paar uren steeds weer stil, ik voelde wel dat ze effect hadden, dat de baby steeds meer indaalde en dat alles werd klaargestoomd voor de bevalling. Ik had enorm veel nestdrang naarmate de datum naderde, alles moest proper en opgeruimd zijn. Ik wist zeker dat ‘overtijd’ gaan geen optie was voor mijn lichaam en had het gevoel dat ik ‘heel vlot’ zou bevallen, als ik dat maar vaak genoeg tegen mezelf zei..

De weeën begonnen uiteindelijk dan écht op vrijdag 17 oktober, rond 1u30 s’ nachts, op de uitgetelde datum. Ik lag in bed maar kon, zoals zo vele nachten, niet slapen dus besloot ik nog wat te haken aan een dekentje waarvan ik het vermoeden had dat het niet meer zou afgeraken tegen de komst van de baby. Ik haakte heel wat af deze zwangerschap, als therapie tegen slechtgezindheid en vermoeidheid. Na een tijdje besloot ik om op te staan en onder wat tv te kijken. Ik timede de weeën op de Ipad met een app die ik ook bij de vorige bevalling gebruikte en ze kwamen om de 2 tot 3 minuten en werden steeds sterker. TV kijken lukte al snel niet meer. 

Na 45 minuten kreeg ik meer pijn en besefte ik dat het nu echt begonnen was. Ik zag het wel zitten om vandaag een nieuwe baby te krijgen, zo net voor een weekend. Om half 3 besloot ik Jan wakker te maken zodat hij de zitbal en het bevalbadje (dat al half opgeblazen klaarstond) van de zolder te halen. Ik zette mijn cd met bevallingsmuziek op en had hier en daar ook snel wat opgeruimd.
We hadden bij vroedman Jo op het einde van de zwangerschap nog houdingen geoefend om de weeën op te vangen en die kon ik nu proberen. Ik kon een tijdje de weeën opvangen op de bal en vooral de warmte van een kersenpitkussen hielp voor de pijn in mijn rug. Ik had deze keer niet alleen pijn in mijn rug maar ook enorm aan mijn schaambeen, alsof het uit elkaar ging. Warmte hielp hier wel voor. Liggen lukte niet, rondwandelen vond ik ook maar niks.

Rond 3 uur besloot ik dat Jan naar Jo moest bellen, tussen de weeën dacht ik dat het misschien nog wat vroeg was om te bellen maar zodra er weer een wee aankwam vond ik het toch nodig dat hij meteen kwam. Ik liet Jan zeggen dat hij mocht komen en hoorde nog enkele vragen als, waar ‘waar heeft ze pijn?’ en ‘heeft ze bloedverlies?’ Ik vond het moeilijk om daarop te antwoorden, nam zelf de telefoon over maar kon niet echt meer praten en hoorde dat Jo zei dat hij ging vertrekken. Ik belde tussen twee weeën, ook nog zelf even naar Saartje, de fotograaf die erbij zou zijn om geboortefoto’s te maken en van toen was het weer concentreren op de pijn. Ik had bij ieder wee hulp nodig van Jan die tegen mijn rug moest duwen, ik kon toen geen enkele wee nog alleen aan.
Om 3u30 was Jo hier, met de student Eline en voor mij was het toen al serieus ‘actieve’ arbeid, bij ieder wee moest ik me super hard concentreren om niet op te spannen maar met kersenpitkussens, rugmassage en haptonomie lukt dit wel goed. Ik was blij dat Jo er was, want hij zorgde ervoor dat ik me volledig kon ontspannen tijdens en tussen de weeën. Al schoot er soms toch een gedachte als ‘ik krijg die baby er nooit uit’ en  ‘gelukkig ben ik toch gewoon thuis en niet in een ziekenhuis want dit doet toch echt wel pijn’ door mijn hoofd.

Ik besloot om even in ons ligbad te gaan omdat dat de vorige keer goed was gegaan maar dit was geen succes, het water was niet warm genoeg, ik kon geen houding vinden, op mijn rug liggen lukte al niet meer en ik was snel weer uit het bad en terug op de zitbal in de living.
Ik wiegelde ook wat rond in de keuken, hangend op het aanrecht met steun in mijn rug van jan. Er stond nog een ananas voor mij die ik in het weekend wou opeten om de bevalling ‘in te leiden’, Jan vond het echter beter deze pas op zaterdag op te eten, omdat hij dan wat langer had kunnen uitslapen. Ik at nog wat druiven in de keuken (iets wat ik vorige keer ook at) en ging toen terug naar de living , waar ik een tijd op de poef zat, ik had gevoel dat mijn vliezen gingen breken dus was een beetje bezorgd om de zetel,wat meteen door Jo werd opgelost met doeken.

 Ondertussen werd de tuinslang in het badje gehangen en ik zag hoe het badje heel traag vulde, en vroeg me af of dat wel zou vol geraken tegen dat ik het zou nodig hebben..tussen de weeën kon ik me daar wel zorgen om maken want ik moest en zou in dat bad bevallen. Dat leek gewoon weer veel beter en minder pijnlijk allemaal.

Tussendoor had ik heel veel dorst en ik voelde me ook wat slap soms maar had geen zin om te eten. Na een tijdje werd ik heel moe op de poef en stelde Jo voor om op handen en knieën in de zetel te gaan hangen, zo kon ik ook wat rusten tussen de weeën. Jan duwde tijdens een wee tegen mijn rug en Jo tilde de baby uit mijn bekken zodat ik minder last had van mijn schaambeen. Ik kon op dat moment al niet meer puffen, zag het niet meer zitten en vermoedde ergens wel dat ik volledige ontsluiting had. Ik had het ineens ook heel warm en zwierde al mijn kleren uit en was misselijk. Ik panikeerde soms met de gedachte dat het ergste nog moest komen (het persen vorige keer vond ik heel pijnlijk en duurde toen ook lang).
Rond 5u30 brak mijn water, wat licht meconiaal, van kleur was. Ik wist dat dit niet zo een goed teken was, maar voelde ook dat de baby er al aankwam en naar het ziekenhuis gaan geen optie meer was, de hartslag van de baby was ook de hele tijd normaal. Vorige keer waren mijn vliezen op voorhand gebroken, deze keer voelde het totaal anders. Ze braken tijdens een lichte perswee en ik voelde dat het hoofd daarmee ook meteen een stuk naar onder zakte.

Ik besloot dan snel in het bevalbad te springen rond 5u50, dat ondertussen toch gevuld was geraakt met de hulp van Eline en Saartje die met emmers het badje verder gevuld hadden. Ik ging op mijn knieën zitten voorovergebogen over de rand van het badje.

Ik denk dat ik in totaal twee, drie keer heb geperst tot het hoofd voelde staan, ik zat over de rand van het badje en hield de hand van jan vast en hield mijn andere hand op het hoofd van de baby. Ik voelde precies hoe ik moest persen om niet te scheuren en wachtte op een laatste wee om het hoofd geboren te laten worden. Ik vond dit weer een pijnlijk moment en riep dat Jo de baby eruit moest ‘trekken’. Het ging zo snel en ik zag hoe Jo nog snel blauwe handschoenen aandeed , waar ik me op dat moment in ergerde, ik wou gewoon dat hij die baby snel uit dat water pakte.

Ik moest nog een keer persen voor de schouders en toen zwom ze ter wereld, met een dubbele navelomstrengeling nog wel, ze werd met een sjaal om geboren..echt iets voor een herfstkind!       
       
Ze is geboren om 6 uur s’ morgens, een viertal uur na begin van de échte pijn en na tien minuten persen. Wat een opluchting als dat persen voorbij is! Ik had wel nog veel pijn op dat moment, net zoals bij Viktor en kon ik ze niet meteen aanpakken. Ze had ook even nodig om te bekomen door de snelle geboorte  en lag op de rand van het badje, Jan blies in haar gezicht om haar te doen ademen. Toen ik haar dan uiteindelijk oppakte en terug ging zitten in bad, weende ze en zag ik een heel lief meisje met donker haar, ik vond het ook meteen een ‘Stella’. Ze zag er heel anders uit dan Viktor. Ik had nog wel pijnlijke weeën voor de placenta geboren te laten worden en wou snel uit het badje.
 









Ondertussen was ook vroedvrouw Jolien aangekomen, die was nog opgeroepen omwille van het meconiale vruchtwater. Ik ging in de zetel zitten, zodat de moederkoek eruit kon komen, dit ging vlot na een keer persen en nadat deze volledig was uitgeklopt kon Jan de navelstreng afknippen en kreeg Stella een koordje om haar navel. Ze dronk na ongeveer 45 minuten aan de borst, dit ging weer vanzelf, een hele opluchting. Ik had gelukkig ook geen scheur, ook al woog deze baby een halve kilo meer. Toen pas voelde ik me ‘bevallen’, baby en moederkoek eruit en baby die goed gedronken had… oef!

Stella woog 3560 gr, Jolien keek haar even na en Saartje trok ondertussen foto’s. Ik had tijdens de bevalling niks gemerkt van de foto’s en ben blij dat we nu die herinnering hebben. Terwijl ik ging douchen pakte Jan Stella tegen hem voor een eerste kennismaking. Het eerst uur na de geboorte, ‘the magic hour’, was zo zalig en is zo belangrijk voor de baby’s om dan niet gestoord te worden, een belangrijk moment van hun leven waarin ik mijn baby nooit zou afgeven voor allerlei testjes en medicatie.




 Ondertussen werd het weer licht buiten en ik at nog wat pasta van de dag ervoor. Om 8u ging iedereen naar huis en werd Viktor wakker, die kon meteen in ons bed komen kijken naar zijn zusje, hij was er meteen al heel blij mee. We waren een gezin van vier, het was prachtig herfstweer buiten en Stella kon al meteen in de draagdoek op ons terras in de zon zitten dat weekend. Mooier kon het niet zijn. Er kwam ook meteen kraamhulp zodat we geen zorgen moesten maken om het huishouden.

Ik was heel blij met deze bevalling, de sfeer was zo als ik het wou, met gedimd licht, de juiste muziek, de juiste mensen erbij… een bevalling om nog lang van na te genieten! Een bevalling die ik weer helemaal zelf heb kunnen meemaken, zonder verdoving, allerlei ingrepen en mensen rond me waar ik niet voor gekozen heb en ik denk dat Stella ook wel een bofkont is om zo ter wereld te kunnen komen.
Bevallen doe je vooral zelf, maar ik zou het niet gekund hebben op een andere manier, zonder Jan en de  hulp van de vroedvrouwen van GIC. Ik kan het alleen maar aanraden.

Zwanger zijn, dat vind ik niet simpel maar nog eens bevallen op deze manier, de euforie, die lieve baby uit dat water pakken, de roze wolk, daar zeg ik geen nee tegen:)

Hier kan je het geboortverhaal van Viktor lezen.
Hier kan je meer info vinden over geboortefotografie, echt de moeite! Ik blog er later nog over.
Hier kan je meer info vinden over het Geboorte-Informatiecentrum van Geel. Ze begeleiden je gedurende de hele zwangerschap, tijdens de geboorte en de tijd erna.

first moments
baby nog 'vast' aan de moederkoek in een bakje, terwijl de navelstreng uitklopt


the magic hour

 Op Kiind las ik deze week de tekst 'bevallen in eigen kracht', Heel mooi beschreven, zoals  ik het ook beleefde.

Ze wordt deze week al vier weken, wat gaat het toch snel, daarom ligt dat mopke zoveel mogelijk op ons, in een draagdoek...vrijdag komt de kraamhulp de laatste keer, en zo is de 'kraamtijd' ook alweer voorbij...Hier kan je info vinden over een goede kraamzorgdienst, een aanrader! Je betaalt er niet veel voor (mutualiteit betaalt een stuk terug) en je hoeft je geen zorgen te maken om je huishouden.

41 opmerkingen:

  1. Heel schoon, heb er tranen van in mijn ogen. En jaloers, ik heb 2 keizersnedes gehad, maar had zo graag een echte bevalling gehad.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zooo mooi :-) Ik verlang zelf ook weer naar een baby'tje en jawel, zelfs naar bevallen haha :-)
    En wat een prachtig kind! Goed gedaan, mama!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik word altijd heel emotioneel van geboorteverhalen. Ook jouw verhaal is heel erg mooi Tiene. Hoewel elke bevalling anders is zijn daar ook wel herkenbare dingen. Het is waar. Je moet dat zo snel mogelijk opschrijven want anders vergeet je dat. Van sommige van mijn bevallingen weet ik nog maar heel weinig. Eigenlijk wel jammer, maar de bijzonderheden weet ik nog wel.
    Alleen het 'gevoel' kan ik mij niet zo goed meer inbeelden of wat ik gezegd heb bijvoorbeeld.

    Wij hadden Jos Verhoogen bij één van de geboortes, maar ik wou dat toch niet meer nadien hoewel het prachtige foto's zijn. Tijdens mijn bevallingen ben ik zelf raar genoeg zo alleen mogelijk.

    Mooi verhaal Tiene en mooie foto's en Stella past precies bij haar. Dat is ook helemaal waar.
    Veel geluk met haar.

    Groetjes

    Sandra


    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ik merkte echt niks van de fotos, en ben er wel blij mee, vorige keer was ik ook echt op mezelf, alleen in bad enz, deze keer had ik echt hulp nodig, alles was anders

      Verwijderen
  4. Oooh, heel mooi, en wat leuk om zoveel mooie foto's te hebben... Dat gevoel van... het is de laatste keer... heb ik ook... maakt me soms triest, maar tegelijk is het ook wel goed geweest ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Tine, je doet met telkens huilen. Eerst met je foto's, nu met je verhaal!
    Zo herkenbaar, al die emoties! Zo mooi, zo bijzonder! Thuis bevallen is top! Ik kan dat, samen met jou, iedereen aanraden.
    Ik moest wel even lachen met 'Ik besloot dan snel in het bevalbad te springen.' :)
    En ja hoor: Stella is een bofkont!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Zo goed dat die navelstreng is kunnen uitkloppen. Er is zoveel waarvan ik denk, had ik dat maar eerder geweten...

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Prachtig! Dit roept heel veel warme herinneringen op aan mijn bevallingen. Heimwee! Geniet van je mooie meid!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik lees ook heel graag bevallingsverhalen.
    Wat lijkt ze goed op Viktor, allebei mooie kindjes.

    Ons derde kadeeke wordt hier binnen enkele weekjes 1 jaar en ik vind het ergens ook wel spijtig dat ik dit waarschijnlijk niet meer zal meemaken. Het is zo uniek en speciaal om een kind op de wereld te zetten.
    Maar er moet er eentje de laatste zijn. zucht

    BeantwoordenVerwijderen
  9. smelt... zo intens dat jullie van elkaar genieten! ze heeft geluk stella om zo gekoesterd te worden... geniet...

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Jouw verhaal is anders en toch ook zo herkenbaar! Hier zal geen derde komen maar het idee om nooit nog zwanger te zijn en vooral,nooit nog eens te bevallen... Dat past nog niet. Ik deed dat graag, zeker de tweede keer :-)
    Prachtige foto's trouwens! Alles klopt er aan!

    En dat van geboren worden met een sjaal om, moet ik onthouden! Mijn dochter werd een jaar eerder op 15 oktober geboren met de navelstreng 2x rond haar nekje :-)

    Geniet er van, je hebt weer fantastisch werk geleverd!
    Ik blijf erbij: jij moet een boek schrijven over zwangerschap, bevallen, borstvoeding,...!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Dank voor het delen van je mooie verhaal vol kracht. Wat een prachtige, intieme, serene foto's van zo'n magisch moment. Om te koesteren!
    Warme groet, Christel

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Oh, zie me hier snotteren:-). Wat 'n mooi verhaal.,, Zo'n kind is gezegend als het zo ter wereld mag komen!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Zo mooi Tine, ik ben ontroerd door het verhaal te lezen... Niet te vergelijken met de bevallingen die ik de laatste weken in het ziekenhuis zag op stage. Mij heb je overtuigd hoor (na Viktor al ;) )

    BeantwoordenVerwijderen
  14. mooi bevallingsverhaal. ik beviel twee keer in het ziekenhuis (St-Lucas Gent) en vond dat ook heel fijn, vooral de tweede keer dan (Flora was te vroeg geboren en moest dan in een couveuse dus kon niet lang bij ons blijven)
    Maar Alice lag minstens een uur bij mij zonder dat ze werd gemeten of zo.. fijn hé, dat eerste uur.. En wat een mooie laatste foto! Ze is al veel veranderd hé!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oh dat uur is kostbaar, toen ik in ziekenhuis werkte was het vaak baby op buik , direct navelstreng doorknippen ( terwijl de baby dat bloed nodig heeft) , vit k en vit d geven, oogdruppels, wegen, meten enz, dat duurt niet superlang maar opis niet goed om baby bij mama weg te nemen, op moment dat ze gaan hechten aan ouders en drinken

      Verwijderen
    2. Ik vind jouw bevallingsverhaal mooi, maar vind je nogal streng bent voor de ziekenhuizen ... ook bij mij werden ze niet 'onnodig' vlug bij mij weggenomen, tenzij de eerste, die serieus in nood had gezeten en ik maar al te blij was dat er medische hulp dichtbij was ... Bij mijn eerste bevalling kwam de placenta bovendien niet los, alhoewel men in het ziekenhuis de natuur meer dan een uur haar gang liet gaan en omdat ik veel bloed was verloren, had ik op dat ogenblik gewoon de kracht niet om een baby te voeden, enige medische tussenkomst was wel aangewezen :-) ... Het eerste uur heeft mijn oudste dan ook bij haar papa doorgebracht, wat voor hem evenzeer (en nog steeds) een super speciaal moment was. Maar ik begrijp wel dat thuis de intimiteit van het moment nog groter is en als alles goed loopt, dit een pleidooi waard is voor thuisbevallen !

      Verwijderen
    3. er zullen inderdaad uitzonderingen zijn in ziekenhuizen, maar toch is dat vaak niet het geval..vaak moet de baby zelfs na een uur persen al geboren worden anders grijpen ze in, terwij ik 2,5 uur geperst heb bij de eerste..is allemala normaal.. er is toch wat tijdsdruk leert mijn ervaring en de vele verhalen van collegas die in ziekenhuizen werken... ik weet misschien gewoin te veel dingen die je niet te weten komt als 'patient'.. en schreef dus inderdaad een pleidooi voor thuisgeboorte :)

      Verwijderen
  15. Mooi toch, die verhalen. Ik denk ook nog regelmatig terug aan mijn beide bevalling. Van de eerste weet ik amper iets (te moe), van de tweede kan ik me nog elke minuut herinneren. Ik ben wel beide keren in het ziekenhuis bevallen (de gedachte van al die viezigheid in huis is me te veel! :-) ), maar heb nooit het gevoel gehad dat ik daar niet zelf mocht beslissen. Er werden totaal geen regeltjes opgelegd en de kleintjes werden ook helemaal niet weggenomen voor testen enz die eerste paar uren. Maar dat kan misschien van ziekenhuis tot ziekenhuis afhangen?

    Geniet er van, die tweede wordt veel sneller groot!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ziekenhuis kan heel fijn zijn, maar k heb andere ervaring van toen ik als vroedvrouw werkte in het ziekenhuis, de vele verhalen van vrienden, de verhalen van collegas die er werken, er wordt ernorm veel ingegrepen en ge moet al geluk hebben om geen infuus te hebben, continu inwendige onderzoeken, Liggend bevallen op klassieke verlostafel (wat geen ideale houding is op vlot te bevallen) , als ge wat geluk hebt loopt alles vlot, maar ze creeeren veel problemen met hun beleid. Trouwens geen enkele viezigheid bij een thuisbevalling hoor, twee keer zonder een druppel bloed bevallen ( rustige geboorte zonder knip of scheur is zonder bloed ) en je hoeft ook niks zelf op te ruimen als er toch iets ' vies' zou zijn, alles wordt heel aangenaam gemaakt thuis. Ik maakte in ziekenhuis okk heel bloederige bevallingen mee, de navelstreng werd geknipt als die nog niet leeggeklopt wat soms tot een bloederige toestand leidt, trekken aan navelstreng dus veel bloed bij moederkoek enz, thuis is er amper bloed te zien....

      Verwijderen
    2. Bij mij wel vrij veel bloed, maar dat heeft ook zijn charmes. Ik moet mijn zetelhoes nog altijd eens naar de droogkuis doen :) Volgende keer zonder twijfel opnieuw thuis, allemaal dankzij jou ;)

      Verwijderen
  16. Supermooi! Zowel je bevalling zelf als je verhaal. En heel vaak herinneringen van vorige twee bevallingen. Ikzelf ben binnen drie maanden voor derde keer aan de beurt. En deze zwangerschap valt me ook zwaar (letterlijk en figuurlijk, zoals bij jou) en hoop ook opnieuw op een vlotte thuisbevalling ;)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. oh ik wens je veel succes, ik kan erin komen dat het zwaar is nu met twee andere kindjes erbij... veel moed en die bevalling zal wel vlot gaan!

      Verwijderen
  17. Ontzettend fijn om dit te lezen. Hier wordt er ook volop gehoopt op een thuisbevalling, maar dat zal het verloop van de zwangerschap nog moeten uitwijzen! En o jawel, ik kijk er van ganser harte naar uit!

    Heel erg bedankt voor dit verhaal!

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Heel schoon geschreven. Ik vind dat ferm dat je dat zo open & eerlijk met ons wil delen. Ik was er oprecht door ontroerd.

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Zo mooi Tiene! Ik kreeg een krop in mn keel tijdens het lezen. Je mag best fier op jezelf zijn dat je je 2 kinderen zo'n 'welkom op de wereld' hebt gegeven. Veel geluk en liefde voor je prachtige gezin!

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Wat een prachtig verhaal. Droombevalling! Ik word er warmhartig van!

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Heel mooi!
    Super gedaan.
    Geniet van je gezinnetje...

    Hier wordt de jongste bijna 2 en toch nog altijd wat moeilijk dat het de laatste keer was.

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Van zo'n verhalen word ik week! Ik kreeg een traan in mijn ogen terwijl ik je verhaal las! Prachtig prachtmama! x

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Prachtig verhaal.....
    Alsnog gefeliciteerd met jullie mooie dochter!

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Oooh Tine zo mooi geschreven, echt ontroerend. Viktor en Stella boffen echt met zo'n mama als jij! Liefs!

    BeantwoordenVerwijderen
  25. Dit verhaal las ik al enkel dagen geleden, en echt, ik werd er helemaal emotioneel van, zo mooi en krachtig! Bedankt om het te delen! Het is zeker inspirerend, verhalen zoals dit sporen hopelijk meer mensen aan om het 'anders' te doen. Bij m'n eerste durfde ik niet veel, en het is geëindigd in een bevalling die ik helemaal niet wilde. Bij de tweede ging het een pak sneller, ik wilde ten allen koste zo lang mogelijk thuis blijven om zo vooral ook geen epidurale meer te ('moeten) nemen, en ben enorm blij dat dat gelukt is en ik eigenlijk met zo goed als volledige ontsluiting in het ziekenhuis aankwam :-) na 1dag terug naar huis, echt heerlijk... Thuis bevallen durfde ik niet goed, misschien voor een derde, als dat er ooit van komt... Dit verhaal is alleszins echt een warme uitnodiging daartoe... Je bent echt een supermadam, zoveel is zeker!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. merci voor je comment!! die derde , die komt thuis ter wereld, zeker weten!

      Verwijderen