Er kwamen heel wat reacties op deze blogpost waarvoor dank.
Stella is duidelijk niet alleen met haar gevoeligheid. Kinderen zijn natuurlijk zowiezo gevoelig, kwetsbaar. Het ene kind al wat meer dan het andere. Een op vijf mensen is hooggevoelig wat ook niet weinig is.
Hoe gaat het nu met die vermoeiende nachten? Awel, ik durf voorzichtig te zeggen 'goed'!
Goed in de zin van 'ze slaapt door', zo maar ineens, na 9 maanden meerdere keren wakker worden en luid wenen. Ze slaapt sinds een week van 21u s' avonds tot 5u s' morgens. Wat een cadeau! We voelen nu pas hoe moe we werkelijk zijn..
Hoe pakten we dit nu aan? Ik ben absoluut geen fan van 'slaaptraining', een kind laten wenen, minutenregels en dergelijke maar ik voelde wel dat er 'iets' moest veranderen, dat we in een cirkel zaten.
Dus sliep ik 4 nachten op een andere kamer omdat ik merkte dat ze heel hard gehecht is aan mij en daardoor vaak contact zocht, hard weende en vaak wou eten voor troost (van mij neemt ze moeilijk een tut aan)...ze sliep die nachten in een bedje langs ons bed en werd getroost door de papa. Dit ging goed, elke nacht sliep ze wat langer door.
De nachten erop gingen we naar Amsterdam voor een leuke citytrip (waarover later meer) en sliep ze voor de eerste keer twee nachten bij mijn moeder, waar ze de eerste nacht wat zeurde en de tweede nacht doorsliep tot 6u.
Terug thuis sliep ik gewoon terug op onze kamer en slaapt ze al twee nachten van 21u tot 5u s' morgens door. Vanaf dan slaapt ze gezellig bij mij in bed tot 7u.
De borstvoeding is nu dus afgebouwd s' nachts en door de dag en ze eet het alleen nog als ontbijt en avondeten. Dit vind ik dus de gemakkelijkste periode die aanbreekt van de borstvoeding. Niet meer kolven overdag, geen stuwing meer maar een gewone constante die zo nu en dan heel handig is voor troost. Een groot verschil met de maanden ervoor.
Overdag weent ze nog wel veel, vooral uit verlatingsangst. Als ik nog maar een beetje uit het zicht ben volgt er een hardnekkig gekrijs (en ze zit jammer genoeg niet graag in een draagdoek). Dus dan zet ze de achtervolging in een razendsnel tempo in. Nu hopen dat ze vertrokken is met het slapen want ik werd een beetje bang van de verhalen van andere kinderen die pas rond 2-3 jaar een beetje begonnen te slapen s' nachts..
Stella wuift ondertussen en zegt 'daag' als ze naar bed wordt gebracht, klapt veel in de handjes en 'danst' heel graag. Ze wil graag stappen maar dat lukt alleen aan de hand. Een pittige dame!
Ik kwam nog enkele interessant dingen tegen deze week:
- De Ukkepukbeurs: een gezinsbeurs op 29 augustus in Hasselt voor natuurlijk leven en (op)voeden. Je vindt er info rond natuurlijk ouderschap, gezond leven en eten en leuke kraampjes.
- een artikeltje over de voordelen van het 'vrij laten spelen van kinderen'
- Een tekst van Kroost over misvattingen rondom opvoeding ( over onvoorwaardelijk opvoeden).
Ik ben blij voor jullie dat het slapen positief evolueert! Knap artikel van Kroost. Iets om te delen!
BeantwoordenVerwijderenGenoeg slapen is zo belangrijk voor een goed humeur, ook bij mama's ;)
BeantwoordenVerwijderenFijn te lezen, dat er vooruitgang is. En ja dat moe zijn, merk je pas achteraf ... Misschien doe je het al, maar wat soms wel helpt, ook nu nog, is een doekje met mamageur. Eentje dat heel dichtbij mama is geweest. Dat lag hier in het bed of hing aan het kleedje ... Een klein stukje maar, ook overdag bij het spelen. Soms werkte het, soms niet ...
BeantwoordenVerwijderenHoera voor Stella! En joepie voor mama en papa.
BeantwoordenVerwijderenOngelofelijk dat ze het nu doorheeft
VerwijderenIk heb eveneens een dochter die het eerste anderhalf jaar niet heeft doorgeslapen. Ondertussen is ze 7 jaar en nog steeds een meid voor wie slapen niet vanzelfsprekend is. Ze is heel gevoelig en we merken dat structuur voor haar belangrijk is, nog steeds. Wij zijn niet zo'n 'strakke structuur-mensen' maar uit ervaring weten we dat we ons toch best mijn of meer aan een vaste 'slaapstructuur' houden. Dat werkt voor mijn dochter het beste. Ik heb me echter nooit iets aangetrokken van 'regeltjes' en allerlei adviezen. We volgden steeds ons gevoel en dat loopt tot nu toe nog steeds vrij goed. We weten ondertussen dat ze de dag na een feestje of iets dergelijks, weer terug wat haar ritme moet vinden. We proberen ook op haar voeding te letten (gezond en zo weinig mogelijk suikers) en ook daar merken we dat wanneer ze veel ongezonde dingen heeft gegeten, dat ze het moeilijker heeft. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat het beste advies is: volg je gevoel en gezond verstand, want niemand kent tenslotte je kinderen beter dan jij. En waar ik mezelf ook vaak mee 'troost' is het feit dat alles wel weer op zij pootjes terecht komt, het gaat in periodes he. Een 'slechte' periode blijft niet voor eeuwig.
BeantwoordenVerwijderenDag Tiene,
BeantwoordenVerwijderenIk heb nog niet gereageerd op je vorige blogpost en je reactie op mijn blog, omdat ik er gewoon niet aan toe kwam de voorbije maanden. Geen blogs gelezen. Het is echt ongelooflijk hoe hard de nachten van Annabel en Stella op elkaar lijken. Ik had inderdaad ook wel de indruk dat ze 's nachts alles moet verwerken en dat niet alleen kan. Hoogsensitief, ik weet het niet, maar ik vind het wel treffend omdat mijn echtgenoot onlangs die "diagnose" kreeg. Maar als ik de links erover lees, lijkt het eerder over onze Aaron te gaan, dan over Annabel...
De stress tijdens de zwangerschap en snelle bevalling (en niet meteen beginnen ademen), zijn ook hetzelfde voor onze dochters. Maar Annabel was overdag wel altijd een hele brave baby. Dat is een beetje over, ze wordt heviger, en inderdaad ook wat verlatingsangst. Anderzijds, zolang ik of Aaron in de buurt is, kan ze heel lang op zichzelf spelen. Dus wat ik ook al dacht: ze wil gewoon mama 's nachts. We moesten begin juli naar een trouwfeest, en toen moest ik haar dus naar mijn ouders doen, en ik vond dat geweldig moeilijk, maar het ging vrij goed. Ze is 3 keer wakker geweest. En de nacht erna sliep ze door! Ik dacht dat ze ziek werd of zo. Maar de nacht erna was weer om zeep. Ze neemt ook geen tutje, enkel in de crèche. Ik ben net als jij niet voor laten wenen en de 7-minutenregel en zo. Maar het werd me op een nacht te veel en ik ben ze dan beneden in haar park gaan leggen. Ze weende lang, maar daarna sliep ze tot 8u 's morgens. Nu ja, misschien ook wel van de uitputting. Ik heb dan toch maar geprobeerd met wat laten wenen, maar dat werkte niet. Het is ook dat ze niet in haar eigen bedje wil: hoe ze het weet, het is me een raadsel, maar soms als ik haar na de voeding 's nachts in haar bedje leg begint ze te krijsen. Als ik haar weer oppak en in ons bed ligt is ze meteen weer rustig en slaapt!!! Maar ze neemt wat te veel plaats in ondertussen. Haar bedje staat ook naast ons bed, dus ik vind het zo vreemd. Vorige week ging het een week goed. En ik denk dat ik haar zondagmorgen toch nog eens tussen ons heb gelegd en sindsdien gaat het weer moeilijk. Hèhè. Ik denk dat we maar eens moeten proberen wat jullie hebben gedaan. Of toch zoiets. Consequent in haar eigen bed en niet te veel borst. Maar het is zo moeilijk, onze Aaron is (was) zo een goede slaper, maar die wordt altijd wakker van haar geween, en is ook heel moe ondertussen. Allé, blij voor jullie wel dat het beter gaat.
ohh herkebnaar, het ging een tijdje goed met S maar nu al paar nachten vorige week en deze nacht weer krijsen, rechtstaan in bedje en enkel en alleen te troosten met borstvoeding of als de papa ermee naar onder gaat uit de buurt van mij;; dus ben weer kapot...ze krijst zooooo hard, niet te doen. Als ik ga slapen tegen 23u en ik ben niet stil genoeg staat ze meteen rechtop in bed en begint te krijsen tot ik ze aanleg, ze slaapt super ondiep en eigen kamer hebben we niet voor haar.
VerwijderenDe reden van wenen is echt dat die te fel gehecht is aan mijn, ze klampt zich snachts aan me vast. overdag is ze flink bij de onthaalmoeder maar bij mij weent ze altijd als ik ze op de mat neerzet of in andere kamer ben, het is haar manier van communiceren....
Ik heb het gevoel dat bij uw dochter ook sommige dingen helpen voor effe maar daarna niet meer, hier is het ook zo, soms helpt de tut geven, de keer erop weer niet...
wij zouden goed overeenkomen denk ik met onze temperamentvolle kinderen :)
stella wil ook in groot bed, ze legt dan een handje tegen mij, ze moet me voelen, sommige nachten slaapt ze 8 uur in eigen bedje maar laatste nachten in ons bed van zodra ik boven kom, ze moet perse aan mijn haar voelen of tegen mij liggen met een tutje en vaak wakker ook..ik zou ze wel eens willen laten wenen maar het werkt gewoon niet, zo luid krijsen en het stopt echt niet dus dan maar aan de borst en langs me leggen...
VerwijderenO ja, dat is hier helemaal hetzelfde. Als ik ze in haar bedje neerleg: krijsen, paniek, overstuur, leg ik ze in ons bed, dan slaapt ze gewoon... Deze week is dat toch zo. Dis vannacht maar gewoon bij mama in bed, dan slapen we tenminste wat. Want het doet extra zeer deze week precies, de vermoeidheid, nadat het een weekje beter ging. Ze slaapt ook heel ondiep. Hoort alles. Dus ik denk soms dzt ze gebaat zou zijn met een eigen kamertje, maar onze zolderkamer is nog niet klaar, dus hier ook geen eigen kamer. Het plan was om ze samen bij Aaron te leggen, maar dat is voorlopig geen optie...
Verwijderenja hier ook dat plan, om ze bij vik te leggen, we deden dat 1 nacht in juli maar ze werd veel wakker en hij had er last van, als ze minder wakker gaat worden binnenkort gaan we het nog eens proberen. die zolder is hier ook nog iets dat moet gebeuren!
Verwijderen