5 jarig bestaan en Give Away!

5 jaar bestaat mijn blog!

 In november 2009 schreef ik mijn eerste berichtje. 

En nu, 5 jaar later, wordt er nog steeds geblogd, over heel andere onderwerpen als toen ik er mee startte. Er kwamen twee kinderen bij en voor mijn bijberoep is even geen tijd meer. Al zit ik meestal wel met allerlei creatieve ideeën in mijn hoofd. Dus blog ik nu maar over het' moederschap' en groeit dit blog gewoon met mij mee. Zo'n blog bijhouden is een beetje zoals een 'relatie', soms gaat het heel goed en loopt alles vlotjes, soms negeer je het een tijdje en ben je het even beu om het daarna weer goed te maken met extra aandacht.

Het leukste aan dit blogavontuur is het feit dat ik heel wat lieve mensen leerde kennen doorheen die jaren, zoals de onderstaande mensen die ik toch wel als vrienden ben gaan beschouwen. Mensen die toevallig ook over 'moederen' vaak dezelfde mening delen, en als ze nog geen moeder zijn, toch al interesse hebben in de 'natuurlijke' manier van moederen. Dat schept toch 'n band.

Jenske: ubercreatief, toffe slimme zoon, te goed voor deze wereld, goede smaak, zit vol goede ideeën, geweldige kokkin, academiejuf, gul,..

Noëlla: een actieve jongensmoeder, creatief, intelligent, raadgever bij babyproblemen,  optimistisch, haakster, ondernemend, ...

Hella: een naaiwonder, schrijft de mooiste kaartjes, maakt de mooiste cadeautjes, rustig, bijna vroedvrouw, superlief, goede smaak, ...

Karen; illustrator, maakt leuke stempels, grafisch talent, altijd goedgezind, net samenwonend, eerlijk, trekzakspeelster,..

Lieve; kaartjesmaker, academiejuf, creatief wonder, multitasker, fotograaf, 'n ongelofelijk tekentalent, actief, gaf me het vertrouwen in thuisbevallen ...

Joke: moeder van drie, een naaiwonder, empathisch, 'n voorbeeldmoeder, doortastend,  de knapste kinderen, draagmoeder, heeft de mooiste stoffen ooit,...

Als je op de namen klikt, kom je op hun blog, zeker de moeite om eens een kijkje te nemen, ze behoren tot mijn favoriete blogs!

Ter ere van mijn blogverjaardag geef ik graag dit zelfgemaakte Punne-mutsje weg, leuk voor een baby op komst. Het patroon vond ik op het blog van MaandagDaandag. Het is een simpel katoenen mutsje, gehaakt met een bolletje Drops Cotton Merino (half wol, half katoen) en haaknaald 4 mm en is geschikt voor een pasgeboren baby.

 Wat moet je doen?

Een nieuw blog ontdekken! Laat me weten welk blog je nog niet kende van bovenstaande personen en wordt er volger van. Als je ze allemaal al kent mag je me altijd een ander tof blog laten weten. Ik sta altijd open om nieuwe blogs te leren kennen.

Je kan meedoen tem 6 december.

Normalize breastfeeding

Stella, 6 weken, hongerdagen

  

Leuke hashtag op Instagram die 'normalize breastfeeding'

omdat het gewoon melk is, voorzien voor mensenbaby's.

Omdat je er geen supervrouw moet voor zijn

met superkrachten, zoals het tegenwoordig wordt voorgesteld.

Het is tijd dat het als 'normaal' wordt gezien.

We moeten beter voorbereid en geholpen worden

en veel tijd en rust krijgen.

Veel tijd om met baby in de zetel hangen,

op momenten dat ze clusteren, groeidagen hebben...

We love it!

Lotusgeboorte, over de moederkoek enzo

De placenta, een beetje vreemd onderwerp misschien om over te bloggen, zo tussen de haakwerkjes en babyspulletjes door, maar ik vind dit super interessante en ook belangrijke informatie om te weten als je gaat bevallen. 

In de meeste gevallen, (in het ziekenhuis waar ik werkte en al de ziekenhuizen waar ik stage deed als vroedvrouw) wordt de navelstreng meteen na de geboorte afgeklemd en doorgeknipt, een standaard routine die men uitvoert, maar die niet zonder gevolgen is.

 Door de navelstreng door te knippen wordt de baby gescheiden van de placenta die hem 9 maanden heeft gevoed. Naast voedingsstoffen scheidt dit orgaan ook alle vitale hormonen af, nodig om de zwangerschap te behouden en voor te bereiden op de borstvoeding. Als de geboorte nadert, voorziet het de baby van antistoffen als bescherming voor de eerste drie maanden van het leven. Er vindt een voortdurende uitwisseling van bloed plaats tussen placenta en baby, deze uitwisseling gaat nog verder nadat de baby al geboren is en de navelstreng nog aan het 'kloppen' is. 

Een grote hoeveelheid bloed zit op dat moment nog in de navelstreng en de placenta (dit is nog een groter percentage bloed bij premature baby's). Als je dan na de geboorte de navelstreng meteen doorknipt kan dit bloed niet terug naar de baby vloeien. Dit bloed behoort echter toen aan de baby en bevat belangrijke voedingsstoffen, het doorknippen kan traumatisch zijn voor een baby en de baby loopt een groot deel van essentiële stoffen (zuurstof, ijzer, hormonen, stamcellen, vitaminen, mineralen) mis. 

Als je de navelstreng laat uitkloppen, krijgt de baby nog zuurstof binnen via de navelstreng waardoor die geleidelijk kan wennen aan het 'ademhalen', wat beter is dan in een 'schok' aangewezen te zijn op de nieuwe ademhaling. Voor de gezondheid van je baby is het dus van groot belang de navelstreng te laten uitkloppen. Placentahormonen zijn ook bekend om te helpen bij het bindingsproces tussen moeder en kind in de weken na de geboorte.

Het duurt tussen 5 en 60 minuten vooraleer de navelstreng volledig is uitgeklopt, tot dan kan je gewoon afwachten. Zelfs tijdens een keizersnede kunnen artsen 1 tot 3 minuutjes wachten als je het vraagt. Deze 180 seconden kunnen jouw baby's leven veranderen. Wanneer de navelstreng niet wordt doorgeknipt, mag de baby in een rustig tempo de scheiding tussen hem en de moeder compleet maken. In 2008 bleek uit een onderzoek van twee artsen dat bij vroeggeborenen drie minuten langer wachten met het doorknippen van de navelstreng, de helft van het aantal bloedtransfusies scheelt. Er is dus geen enkele reden voor om de navelstreng door te knippen (in een situatie zonder complicaties).

Het kan dus ook anders..

Bij een halve lotusbevalling laat men de navelstreng volledig uitkloppen om hem dan pas door te knippen (er moet geen klem meer op want er zit geen bloed meer in). Het kan dat de moederkoek nog niet geboren is op dat moment. Als de placenta wel al geboren is kan deze in een doosje of doek langs de baby gelegd worden zodat die verder kan uitkloppen. 

Bij mij ging het twee keer op deze manier, de moederkoek werd snel geboren na de baby en klopte dan nog een half uur uit. Zo konden voedingsstoffen worden uitgewisseld (zie foto).

Bij een volledige lotusbevalling wacht je tot de placenta is ingedroogd en de navelstreng vanzelf afvalt (na een paar dagen), de placenta wordt dan in doeken gewikkeld en blijft verbonden aan de buik van de baby. 

'Lotusbaby's' zijn vaak de eerste tijd heel rustig en tevreden. Meestal komen ze na de geboorte niet onder hun geboortegewicht, zoals de meeste baby's en hebben ze minder met ziektes te kampen.

Als je bevalt in een ziekenhuis heb je recht op een 'geboorteplan', wat veel mensen niet weten. Je zet op papier wat je graag wel en niet wil bij het moment van de geboorte (bijv de houding waarin je wilt bevallen, geen knip, baby meteen aan de borst leggen voor er vitaminen en oogdruppels gegeven wordt enz). Hierin kan je laten weten dat je graag de navelstreng wil laten uitkloppen, het kost maar enkele minuten 'tijd', ook bij een keizersnede. 

De gynaecoloog zal je deze info niet snel vertellen, met wat geluk heb je een heel goede vroedvrouw die je informeert...ik wist deze informatie ook pas nadat ik zelf twee keer thuis beviel en kwam het, raar maar waar, in geen enkele verloskundeboek tegen tijdens mijn studies. We leerden dat zodra de baby eruit is, de navelstreng direct moet worden doorgeknipt en dat de placenta binnen één uur geboren moet zijn.

*Wie meer info wil over dit thema kan hier wat lezen. 

* In dit filmpje '90 seconds to change the world' spreekt Dr. Alan Greene voor TEDxBrussels over het uitkloppen van de navelstreng (slecht 1,5 minuten wachten) en de grote verschillen die dit zou maken voor de mens, indrukwekkend!

  moederkoek is hier al geboren en nog verbonden met Stella en ligt in een plastieken bakje zodat de navelstreng  verder kan uitkloppen

doorknippen van de navelstreng, deze voelt koud aan en kan met een koordje worden afgebonden en doorgeknipt.

De moederkoek, een levensbelangrijk orgaan dus tijdens zwangerschap en geboorte,  verdient wel wat meer respect dan zomaar onder 'ziekenhuisafval' in de vuilbak gekieperd te worden :) In veel culturen wordt de placenta geeerd en soms zelfs gezien als overleden tweelingbroertje of- zusje en ritueel begraven. De placenta van Viktor werd begraven in de tuin van mijn ouders (we hadden toen geen eigen tuin) en die van Stella zit nog in de diepvries om er een boompje op te planten.

Het laten uitkloppen van de navelstreng heeft ontzettend veel voordelen en je hoeft er niets voor te doen, het kost geen geld, het enige wat je ervoor nodig hebt is een beetje tijd, en mensen rondom je met een beetje geduld.

Hadden jullie een (halve of hele) lotusgeboorte? Werd er de navelstreng meteen doorgeknipt als de baby op de buik werd gelegd? Wat deden jullie met de placenta?

Kleine Koning: winterse mutsen

Het regent cadeautjes hier de laatste dagen!
Dan gaat de bel en komt er een pakketje binnen, zo leuk! Janneke van Kleine Koning liet me wat moois uitkiezen uit haar geweldige webwinkel naar aanleiding van de geboorte van Stella. 

Een webwinkel vol originele kindermutsen, beenwarmers slofjes, jurkjes en speelgoed. Dingen je ergens anders niet gaat vinden! Zoals deze kleedjes, mooi toch hé.

Ik kreeg deze twee prachtige pakjes in de bus:

een meisjes en een jongenspakket, prachtig versierd 

met houten brochkes erop! 

 met daarin... warme mutsenpracht!! 

Mooi he, de gele in het midden en de gekleurde rechts zijn voor Viktor, de rest voor Stella. Echt prachtige mutskes, ik hou van puntige mutsjes en pomponnen...en breiwerk. Heel blij ben ik met dit kleurig pakket!

  

 
 deze rode muts is eigenlijk voor Stella :) zo schattig

puntmutsje voor Stella, ze is nog wat groot voor haar

 Er werd hier al een kerstboom gezet, véél te vroeg besef ik nu. Ik had het gevoel dat het écht al tijd was daarvoor. Het zal iets met hormonen (zoals de nestdrang) geweest zijn want ineens moest die boom er staan. Ik kocht een klein nepboompke en roodwitte versiering in de Ikea deze week, mijn eerste kerstboom. 

Ik heb normaal niet zo veel met kerstversiering, maar nu moest er een Zweeds boompje komen, want zo thuis zijn met een een kleine baby in een Mozesmandje vraagt om gezelligheid. 

Ojee en de Sint moet nog langskomen en blijkbaar kan dat niet als er al een kerstboom staat...volgend jaar wacht ik tot hij gepasseerd is!

Vikor vond het ook heel tof, vooral al die 'ballen' in de boom! 

Leuke post

Stella kreeg weer prachtig post deze morgen, van Vink deze keer. 

Als er nu één blog is waar ik steeds weer van achterover val dan is het dit! Wat een naaiwonder, allemaal zo proper afgewerkt, met steeds prachtige stoffen.

Héél blij zijn we met dit mutsje, de stof gebruikte ik ooit om een kussentje en vlagjes mee te maken voor Viktor.

Kijk eens wat een leuk dekentje ze maakte van ' de fabeltjeskrant, perfectie gewoon!

Leuke bordjes

Kijk wat een leuke bordjes!

Ik won ze met een Give Away via de blog van Oon en Kidsdinge, een superleuke webshop. Ze zijn van Helen Dardik en Ingela P Arrhenius. Het pakketje was weer prachtig verpakt met persoonlijke brief, waarvoor deze webshop bekend staat: een vriendelijke service! Je vindt er echt geweldige dingen.

Ik vind deze kerstmannekes geweldig, kijk dat klein Jezuske hoe schattig :)

Hier worden de bordjes gebruikt om boterhammen op te eten, altijd feest! Ik had al een vos en een tijger in huis. Het was ook al lang geleden dat ik nog eens iets won, ik was al in mezelf aan het mopperen van : 'ik win nooit iets' en kijk, daar zat dit pakket in de brievenbus.

 leuk pakketje

 met persoonlijke brief en kaartje

mooi hé, de nieuwe vos en beer

Eind november bestaat mijn blog vijf jaar, wat begon als een blog over wat naaiwerk, ging het over naar mijn zelfgemaakte juwelen, haakwerk en nu een blog met verhalen over borstvoeding, baby's, draagdoeken en andere thema's van natuurlijk ouderschap..zo'n blog dat groeit met je mee.

 Misschien weer eens tijd om ook een give away te doen?

Bedsharing

Het gaat gaat wonderwel met kleine Stella, ze groeit goed, is heel rustig overdag 

met soms wat weenmomenten tegen de avond. Dan gaat ze in de draagdoek en is ze weer tevreden. Ze heeft al eens wat last van reflux en hang dus het liefste rechtop. Ze gaat ook graag mee in de douche en houdt absoluut niet van koude, een beetje zoals mij.

Zo'n tweede kind is echt fijn, het gaat gewoon mee in de drukte die er al was, ze groeit op met meer lawaai maar heeft er geen last van. Eerst waren we een koppel met een kind, nu voelt het meer als een 'gezin' aan.

.

's Nachts is ze ook heel rustig, met wat geknor als ze wilt drinken.

 Ze slaapt dan bij ons in bed waardoor ik veel minder moe ben als de vorige keer. Toen lag Viktor in een mandje langs ons bed (aja want een eerste kind dat wil je niet te veel 'verwennen' dus leg je het flink in een eigen bedje) en moest er een van ons toch een beetje 'opstaan' en hem oppakken om hem te kunnen voeden. Hij lag dan na de voeding toch bij ons. Viktor sliep na paar maanden gewoon flink in zijn eigen bedje langs ons en erna op zijn eigen kamertje. Hij gaat heel graag slapen nu, dus van dat verwennen had ik eigenlijk geen bang moeten hebben. 

Doordat Stella gewoon langs me ligt, word ik nu niet écht wakker van de voedingen en weet ik 

s' morgens niet meer of ze dan wel of niet gedronken heeft tussen 23 uur en 6u, wat tot uitgeslapen nachten leidt. 

Als ik me toch herinner dat ze at rond 3u, viel ik allicht snel weer in slaap door de hormonen van de borstvoeding. Zalig toch, de natuur heeft dit weer slim bekeken, over de hele wereld is samen slapen van ouder en baby trouwens de norm.

Leuke artikels met (veilige) tips over samen slapen (bedsharing en cosleeping) en de normale behoeften van jonge kinderen lees je hier, hier en hier. Heel boeiend vind ik en ik denk er nu ook  anders over dan enkele jaren geleden.

Hoe doen jullie het? Ligt er al eens een kind in jullie bed? Wanneer sliep de baby in eigen bed en eigen kamer? Deden jullie het ook anders bij tweede en volgende kinderen?

 

  

Geboorteverhaal van Stella

Ik schreef het verhaal van de geboorte van Stella op, omdat het leuk is voor haar later, omdat je zo snel alles vergeet...en omdat ik zelf heel graag geboorteverhalen lees. Ik wil ook laten zien dat bevallen ook gewoon fijn kan zijn.

De zwangerschap van Stella verliep ‘gezond’, er waren geen complicaties maar ik had heel weinig energie en het was daardoor wel een ‘vermoeiende’ zwangerschap. Ik was in het begin een paar weken heel slap met keelontstekingen tot gevolg en kreeg al snel weer bekkenpijn en veel harde buiken. De baby was ook al heel vroeg bewegelijk, wat ook vermoeiend was. Viktor was negen maanden oud toen ik zwanger werd, hij kreeg nog borstvoeding en vroeg veel aandacht. Ik heb nog nooit zo veel geslapen als deze zwangerschap.

Naar het einde van de zwangerschap werd het nog wat zwaarder. Deze zwangerschap voelde letterlijk ‘zwaar’ aan, de buik voelde heel groot alsof er een mega groot kind in huisde en af en toe had ik een beetje schrik om weer te bevallen, maar die ‘schrik’ verdween gelukkig naar het einde toe. Bij een tweede weet je hoe het voelt en besef je wel dat het gewoon  ‘effe hard werken’ is. Dat ik zou thuis bevallen stond meteen al vast, de vorige bevalling was zo goed meegevallen met de begeleiding van de vroedvrouwen van GIC Geel dat we ook nu hiervoor kozen. Ik wilde alles weer bewust meemaken op mijn eigen manier en niet zoals het in het ziekenhuis volgens allerlei ‘regels’ gaat. We gingen enkel voor drie echo’s naar de gynaecoloog en voor de rest naar het GIC, opnieuw volgden we haptonomie bij Jo. Ik vond de bezoekjes heel leuk en wou er niet aan denken dat dit misschien de laatste keer zou zijn.

Ik had de laatste weken enorm veel voorweeën, ze deden echt pijn, waren regelmatig maar werden in tegenstelling tot echte weeën niet sterker en vielen na een paar uren steeds weer stil, ik voelde wel dat ze effect hadden, dat de baby steeds meer indaalde en dat alles werd klaargestoomd voor de bevalling. Ik had enorm veel nestdrang naarmate de datum naderde, alles moest proper en opgeruimd zijn. Ik wist zeker dat ‘overtijd’ gaan geen optie was voor mijn lichaam en had het gevoel dat ik ‘heel vlot’ zou bevallen, als ik dat maar vaak genoeg tegen mezelf zei..

De weeën begonnen uiteindelijk dan écht op vrijdag 17 oktober, rond 1u30 s’ nachts, op de uitgetelde datum. Ik lag in bed maar kon, zoals zo vele nachten, niet slapen dus besloot ik nog wat te haken aan een dekentje waarvan ik het vermoeden had dat het niet meer zou afgeraken tegen de komst van de baby. Ik haakte heel wat af deze zwangerschap, als therapie tegen slechtgezindheid en vermoeidheid. Na een tijdje besloot ik om op te staan en onder wat tv te kijken. Ik timede de weeën op de Ipad met een app die ik ook bij de vorige bevalling gebruikte en ze kwamen om de 2 tot 3 minuten en werden steeds sterker. TV kijken lukte al snel niet meer. 

Na 45 minuten kreeg ik meer pijn en besefte ik dat het nu echt begonnen was. Ik zag het wel zitten om vandaag een nieuwe baby te krijgen, zo net voor een weekend. Om half 3 besloot ik Jan wakker te maken zodat hij de zitbal en het bevalbadje (dat al half opgeblazen klaarstond) van de zolder te halen. Ik zette mijn cd met bevallingsmuziek op en had hier en daar ook snel wat opgeruimd.

We hadden bij vroedman Jo op het einde van de zwangerschap nog houdingen geoefend om de weeën op te vangen en die kon ik nu proberen. Ik kon een tijdje de weeën opvangen op de bal en vooral de warmte van een kersenpitkussen hielp voor de pijn in mijn rug. Ik had deze keer niet alleen pijn in mijn rug maar ook enorm aan mijn schaambeen, alsof het uit elkaar ging. Warmte hielp hier wel voor. Liggen lukte niet, rondwandelen vond ik ook maar niks.

Rond 3 uur besloot ik dat Jan naar Jo moest bellen, tussen de weeën dacht ik dat het misschien nog wat vroeg was om te bellen maar zodra er weer een wee aankwam vond ik het toch nodig dat hij meteen kwam. Ik liet Jan zeggen dat hij mocht komen en hoorde nog enkele vragen als, waar ‘waar heeft ze pijn?’ en ‘heeft ze bloedverlies?’ Ik vond het moeilijk om daarop te antwoorden, nam zelf de telefoon over maar kon niet echt meer praten en hoorde dat Jo zei dat hij ging vertrekken. Ik belde tussen twee weeën, ook nog zelf even naar Saartje, de fotograaf die erbij zou zijn om geboortefoto’s te maken en van toen was het weer concentreren op de pijn. Ik had bij ieder wee hulp nodig van Jan die tegen mijn rug moest duwen, ik kon toen geen enkele wee nog alleen aan.

Om 3u30 was Jo hier, met de student Eline en voor mij was het toen al serieus ‘actieve’ arbeid, bij ieder wee moest ik me super hard concentreren om niet op te spannen maar met kersenpitkussens, rugmassage en haptonomie lukt dit wel goed. Ik was blij dat Jo er was, want hij zorgde ervoor dat ik me volledig kon ontspannen tijdens en tussen de weeën. Al schoot er soms toch een gedachte als ‘ik krijg die baby er nooit uit’ en  ‘gelukkig ben ik toch gewoon thuis en niet in een ziekenhuis want dit doet toch echt wel pijn’ door mijn hoofd.

Ik besloot om even in ons ligbad te gaan omdat dat de vorige keer goed was gegaan maar dit was geen succes, het water was niet warm genoeg, ik kon geen houding vinden, op mijn rug liggen lukte al niet meer en ik was snel weer uit het bad en terug op de zitbal in de living.

Ik wiegelde ook wat rond in de keuken, hangend op het aanrecht met steun in mijn rug van jan. Er stond nog een ananas voor mij die ik in het weekend wou opeten om de bevalling ‘in te leiden’, Jan vond het echter beter deze pas op zaterdag op te eten, omdat hij dan wat langer had kunnen uitslapen. Ik at nog wat druiven in de keuken (iets wat ik vorige keer ook at) en ging toen terug naar de living , waar ik een tijd op de poef zat, ik had gevoel dat mijn vliezen gingen breken dus was een beetje bezorgd om de zetel,wat meteen door Jo werd opgelost met doeken.

 Ondertussen werd de tuinslang in het badje gehangen en ik zag hoe het badje heel traag vulde, en vroeg me af of dat wel zou vol geraken tegen dat ik het zou nodig hebben..tussen de weeën kon ik me daar wel zorgen om maken want ik moest en zou in dat bad bevallen. Dat leek gewoon weer veel beter en minder pijnlijk allemaal.

Tussendoor had ik heel veel dorst en ik voelde me ook wat slap soms maar had geen zin om te eten. Na een tijdje werd ik heel moe op de poef en stelde Jo voor om op handen en knieën in de zetel te gaan hangen, zo kon ik ook wat rusten tussen de weeën. Jan duwde tijdens een wee tegen mijn rug en Jo tilde de baby uit mijn bekken zodat ik minder last had van mijn schaambeen. Ik kon op dat moment al niet meer puffen, zag het niet meer zitten en vermoedde ergens wel dat ik volledige ontsluiting had. Ik had het ineens ook heel warm en zwierde al mijn kleren uit en was misselijk. Ik panikeerde soms met de gedachte dat het ergste nog moest komen (het persen vorige keer vond ik heel pijnlijk en duurde toen ook lang).

Rond 5u30 brak mijn water, wat licht meconiaal, van kleur was. Ik wist dat dit niet zo een goed teken was, maar voelde ook dat de baby er al aankwam en naar het ziekenhuis gaan geen optie meer was, de hartslag van de baby was ook de hele tijd normaal. Vorige keer waren mijn vliezen op voorhand gebroken, deze keer voelde het totaal anders. Ze braken tijdens een lichte perswee en ik voelde dat het hoofd daarmee ook meteen een stuk naar onder zakte.

Ik besloot dan snel in het bevalbad te springen rond 5u50, dat ondertussen toch gevuld was geraakt met de hulp van Eline en Saartje die met emmers het badje verder gevuld hadden. Ik ging op mijn knieën zitten voorovergebogen over de rand van het badje.

Ik denk dat ik in totaal twee, drie keer heb geperst tot het hoofd voelde staan, ik zat over de rand van het badje en hield de hand van jan vast en hield mijn andere hand op het hoofd van de baby. Ik voelde precies hoe ik moest persen om niet te scheuren en wachtte op een laatste wee om het hoofd geboren te laten worden. Ik vond dit weer een pijnlijk moment en riep dat Jo de baby eruit moest ‘trekken’. Het ging zo snel en ik zag hoe Jo nog snel blauwe handschoenen aandeed , waar ik me op dat moment in ergerde, ik wou gewoon dat hij die baby snel uit dat water pakte.

Ik moest nog een keer persen voor de schouders en toen zwom ze ter wereld, met een dubbele navelomstrengeling nog wel, ze werd met een sjaal om geboren..echt iets voor een herfstkind!       

       

Ze is geboren om 6 uur s’ morgens, een viertal uur na begin van de échte pijn en na tien minuten persen. Wat een opluchting als dat persen voorbij is! Ik had wel nog veel pijn op dat moment, net zoals bij Viktor en kon ik ze niet meteen aanpakken. Ze had ook even nodig om te bekomen door de snelle geboorte  en lag op de rand van het badje, Jan blies in haar gezicht om haar te doen ademen. Toen ik haar dan uiteindelijk oppakte en terug ging zitten in bad, weende ze en zag ik een heel lief meisje met donker haar, ik vond het ook meteen een ‘Stella’. Ze zag er heel anders uit dan Viktor. Ik had nog wel pijnlijke weeën voor de placenta geboren te laten worden en wou snel uit het badje.

 

Ondertussen was ook vroedvrouw Jolien aangekomen, die was nog opgeroepen omwille van het meconiale vruchtwater. Ik ging in de zetel zitten, zodat de moederkoek eruit kon komen, dit ging vlot na een keer persen en nadat deze volledig was uitgeklopt kon Jan de navelstreng afknippen en kreeg Stella een koordje om haar navel. Ze dronk na ongeveer 45 minuten aan de borst, dit ging weer vanzelf, een hele opluchting. Ik had gelukkig ook geen scheur, ook al woog deze baby een halve kilo meer. Toen pas voelde ik me ‘bevallen’, baby en moederkoek eruit en baby die goed gedronken had… oef!

Stella woog 3560 gr, Jolien keek haar even na en Saartje trok ondertussen foto’s. Ik had tijdens de bevalling niks gemerkt van de foto’s en ben blij dat we nu die herinnering hebben. Terwijl ik ging douchen pakte Jan Stella tegen hem voor een eerste kennismaking. Het eerst uur na de geboorte, ‘the magic hour’, was zo zalig en is zo belangrijk voor de baby’s om dan niet gestoord te worden, een belangrijk moment van hun leven waarin ik mijn baby nooit zou afgeven voor allerlei testjes en medicatie.

 Ondertussen werd het weer licht buiten en ik at nog wat pasta van de dag ervoor. Om 8u ging iedereen naar huis en werd Viktor wakker, die kon meteen in ons bed komen kijken naar zijn zusje, hij was er meteen al heel blij mee. We waren een gezin van vier, het was prachtig herfstweer buiten en Stella kon al meteen in de draagdoek op ons terras in de zon zitten dat weekend. Mooier kon het niet zijn. Er kwam ook meteen kraamhulp zodat we geen zorgen moesten maken om het huishouden.

Ik was heel blij met deze bevalling, de sfeer was zo als ik het wou, met gedimd licht, de juiste muziek, de juiste mensen erbij… een bevalling om nog lang van na te genieten! Een bevalling die ik weer helemaal zelf heb kunnen meemaken, zonder verdoving, allerlei ingrepen en mensen rond me waar ik niet voor gekozen heb en ik denk dat Stella ook wel een bofkont is om zo ter wereld te kunnen komen.

Bevallen doe je vooral zelf, maar ik zou het niet gekund hebben op een andere manier, zonder Jan en de  hulp van de vroedvrouwen van GIC. Ik kan het alleen maar aanraden.

Zwanger zijn, dat vind ik niet simpel maar nog eens bevallen op deze manier, de euforie, die lieve baby uit dat water pakken, de roze wolk, daar zeg ik geen nee tegen:)

Hier kan je het geboortverhaal van Viktor lezen.

Hier kan je meer info vinden over geboortefotografie, echt de moeite! Ik blog er later nog over.

Hier kan je meer info vinden over het Geboorte-Informatiecentrum van Geel. Ze begeleiden je gedurende de hele zwangerschap, tijdens de geboorte en de tijd erna.

first moments

baby nog 'vast' aan de moederkoek in een bakje, terwijl de navelstreng uitklopt

the magic hour

 Op Kiind las ik deze week de tekst 'bevallen in eigen kracht', Heel mooi beschreven, zoals  ik het ook beleefde.

Ze wordt deze week al vier weken, wat gaat het toch snel, daarom ligt dat mopke zoveel mogelijk op ons, in een draagdoek...vrijdag komt de kraamhulp de laatste keer, en zo is de 'kraamtijd' ook alweer voorbij...Hier kan je info vinden over een goede kraamzorgdienst, een aanrader! Je betaalt er niet veel voor (mutualiteit betaalt een stuk terug) en je hoeft je geen zorgen te maken om je huishouden.