Stella is een jaar, een terugblik

Oh mijn kleine Stella is een jaar geworden vorige week! 

Wat was ik blij toen ik te weten kwam dat we een meisje kregen, een meisje waar ik kleedjes voor kan naaien (ik maakte heel wat kleedjes de laatste maanden, misschien komen ze nog eens in een blogpost). Naaien voor een dochter vind ik toch anders dan voor een zoon.

 Als je baby verjaart denk je automatisch terug aan de zwangerschap en de bevalling, die eerste speciale dagen na de geboorte. Ik blijf de kraamweek iets magisch hebben. Zo zal ik niet snel op bezoek gaan bij een gezin in die eerste tijd (tenzij ze natuurlijk graag wat praktische hulp willen), die eerste week is rust zo belangrijk en de eerste dagen komen nooit meer terug. Ik ben van mening dat een baby die eerste dagen enkel moeten wennen aan zijn ouders, de geur van de moeder, het geluiden van het huis, de broer/zussen...en niet van arm op arm moet gaan die eerste periode. Bevallen moeders zijn meestal leeuwinnen die niet zo graag hun welp uit handen geven.

Ik had het geluk twee keer een bevalling te krijgen zoals ik het stiekem 'gedroomd' had. Je moet daar natuurlijk een beetje geluk mee hebben want je hebt niet alles in de hand, maar ik ben van mening dat je wel héél veel zelf in handen hebt. Ik geloof nog steeds zeer sterk in de kracht van vrouwen, dat vrouwen meestal zélf kunnen bevallen, met hun eigen weeën op hun eigen tempo, als ze ondersteund worden door een vroedvrouw en hun partner. Ik blijf dan ook zwangere vrouwen ervan overtuigen dat bevallen toch vooral heel 'fijn' en speciaal is, dat ik jaloers ben dat ze het mogen meemaken. En achteraf krijg ik dan vaak te horen van die mensen: 'je had gelijk'. Deze boek leen ik vaak uit aan vrouwen die meer willen weten over natuurlijk bevallen.

Wat je zelf in de hand hebt zijn je voorbereiding, de boeken die je leest, de mensen die rond je hebt bij de bevalling, de vroedvrouw die je opvolgt, de plaats waar je bevalt, de sfeer die er hangt, de kraamhulp die je kiest...die dingen zorgde ervoor dat ik twee keer een fijne thuisbevalling had, op eigen kracht beviel met de hulp van een zalig vroedvrouwenteam. Zo een belevenis, daar kan je jaren op teren.

 

 
Na de geboorte van Viktor had ik een roze wolk die zowat een jaar duurde...ook bij Stella heb ik mooie herinneringen aan de kraamtijd, al is het natuurlijk wel 'anders' dan bij een eerste kind. Je zit  minder in een cocon, je blijft minder in bed en alles beleef je niet voor de eerste keer. Al kozen we weer bewust voor een aantal dagen/weken 'rust' en weinig bezoek.

Ook het zwanger zijn beleef je minder bewust bij een volgende zwangerschap merkte ik, door de drukte van nog een peuter in huis. Het eerste levensjaar was ook niet het gemakkelijkste jaar uit ons leven, door de vele onderbroken nachten.
Toch was het ook heel speciaal, in oktober bevallen op de uitgetelde datum en met een klein baby'ke thuis zijn tijdens de herfstdagen. Het was trouwens heel mooi weer vorig jaar rond 17 oktober, waardoor ik meteen na de bevalling al in de zon kon zitten met baby in draagdoek.

En kijk, nu is ze al een jaar geworden! Al slaapt ze maar af en toe eens écht door, het komt allemaal goed uiteindelijk.

Stella is een heel schattig meisje met heel wat temperament! Ze kreeg een leuke feestje met familie, taart en cadeautjes waaronder mijn zelfgemaakte tent, een rieten poppenwagentje en een Fisher Price platenspelertje. De kaars uitblazen was voor de broer.

feestvarkentje op de taart

oh flikkertjes!

oh wat mooi
broer bijt op zijn lip om de kaars niet meteen uit te blazen

Ik maakte een verjaardagskleedje van toepasselijk 'Dear Stella' stof, met bijpassend kroontje (het Grace babyjurkje van Emma en Mona en de kroon volgens de snelle handleiding van Leven met Liv)

zakjes om te trakteren bij de onthaalmoeder (met Jip en Janneke rozijntjes)
  
een mooi gebreid truitje kreeg ze van haar tante, uit het breiboek van Julija.

milestone card

De avond voor haar verjaardag liep ze ineens door de kamer, al weken deed ze 'enkele' pasjes maar ze ging al snel weer zitten en kroop dan verder, nu ineens kreeg ze het vertrouwen om echt te stappen. Ze loopt ook graag achter het poppenkoetsje, de stofzuiger of het houten karretje aan. Ze is dus nu een dreumes of peuter en geen baby meer, de eerste driftbuien als iets niet gaat zoals zij wilt zijn ook al gearriveerd! Ze imiteert ook veel en zegt woorden na.

We zitten ondertussen alweer aan een jaar borstvoeding, ook een mijlpaal.Viktor kreeg het 15 maanden lang en is zelden ziek, ook Stella had op haar verjaardag pas haar eerste echte verkoudheid. Leve de antistoffen :)


Een collega stuurde me vorig jaar het liedje Oktoberkind van Liselore Gerritsen, wat ik toen heel toepasselijk vond voor de tijd van het jaar, waar baby op haar allereerste dag  in een rieten mandje kon genieten van de laatste zonnestralen van het jaar...

"Oktoberkind, oktoberkind, opdat jij niet vergeet.
De allerlaatste zoete braam is de eerste die jij eet.
Een laatste warme zonnestraal verwarmt jouw eerste dag
En een laatste zwaluw die vertrekt is de eerste die jij zag.
Dat is waarom een oktoberkind niet geloofd in laatste dingen
't zal een herfstdag als een lentedag bezingen."